Pierwsze kroki w stronę sportowej "kariery"

Od jakiegoś czasu bardzo ciągnie mnie do psiego sportu, uświadomiłam sobie, że chcę robić z Azrą więcej niż do tej pory, chciałabym ukierunkować się na jakiś konkretny sport i może coś w nim osiągnąć. W końcu zebrałam się w sobie i umówiłam nas na spotkanie z panią Dorotą Jaskulską (może ktoś kojarzy tę osobę?), która miała podpowiedzieć nam co nieco, pokierować nas w odpowiednią stronę i pomóc nam się rozwinąć w kwestii szkolenia :)

 W ostatnią niedzielę pojechałam z Azrą na Pola Mokotowskie gdzie zaprezentowałyśmy pani Dorocie to, co do tej pory udało nam się wypracować i muszę przyznać, że psiak pokazał się z najlepszej strony i dał z siebie wszystko. Azra była rozluźniona i chętna do współpracy pomimo biegających dookoła innych czworonożnych, a wszystkie ćwiczenia, które wykonywałyśmy wyszły nam prawie perfekcyjnie czym zasłużyłyśmy na pochwałę ze strony naszej przyszłej pani trener ;) Nadal nie zdecydowałam, jakim sportem chciałabym się zająć na dłużej, a wynika to pewnie z tego, że żadnego jeszcze nie próbowałyśmy tak na poważnie. Co innego hopsanie przez pieńki na spacerach, a co innego ćwiczenia na profesjonalnym torze do agility z trenerem u boku, prawda?

Naszą przygodę ze sportem rozpoczynamy od kilku indywidualnych treningów z posłuszeństwa, ponieważ jest parę rzeczy z tej dziedziny, które chciałabym dopracować lub nauczyć się ich od podstaw, np. kiepsko u nas wygląda motywacja na zabawki, a aportu w ogóle nie umiemy, a to przecież podstawa wielu psich dyscyplin. Pochodzimy, zobaczymy czy nam się podoba i zdecydujemy czy zostać przy tym na dłużej. Co więcej podczas spotkania usłyszałam, że Azra ma spore obedience'owe predyspozycje (duże skupienie, chęć do wykonywania zadań i ekspresję ruchu) i wcale nie jest nam tak daleko do zawodów najniższej klasy więc zobaczymy - może coś z tego wyjdzie :) Trzymajcie kciuki!

Widzicie te mięśnie nóg? :D

 A teraz mam pytanie do wszystkich wtajemniczonych: jak przekonać wrażliwego psa, który niezbyt często ma ochotę na zabawę z człowiekiem do pracy na zabawkę? Za pieniądze wydawane na kilogramy smakołyków miesięcznie mogłabym pewnie kupić sobie dobry telefon, a poza tym zabawki są niezbędne jeśli chodzi o wypracowanie szybkości wykonywania ćwiczeń. Niestety Azra - wielka indywidualistka - będzie się bawić tylko wtedy, kiedy ona ma na to ochotę i tylko tą zabawką, która jej się akurat spodoba. Moim celem jest wpojenie jej zasady, że nie ważne czym się bawimy, liczy się aktywność z właścicielem. Może ktoś pracował już z takim psiakiem i wie, co zrobić w tej sytuacji? Będę wdzięczna za rady :)

Muszę czymś się pochwalić - w przeciąg ostatnich kilku tygodni moja Azra zmieniła się nie do poznania! W domu zaczyna szaleć, dużo więcej szczeka (w naszym przypadku jest to pozytywna rzecz), jest weselsza, bardziej zrelaksowana i ma więcej chęci do kontaktów socjalnych co mnie bardzo, bardzo cieszy. Nadal jest nerwusem, ale mniejszym niż wcześniej :P Coś mi się wydaje, że wszystko idzie ku dobremu!